از تاریخ نیاکان آریایی ما
یادداشت از : داکتر صاحبنظر مرادی.
نسلی که از کارنامه اجدادش چیزی نمی داند، باید هم هر لحظه بیفتد وبدبختی خودرا به تکرار تجربه نماید. شما در ین متن فریادی را از آن سوی هزاره های تاریخ می خوانید، متنی که ۲۵۰۰ سال پیش ازین کوروش کبیر امپراتور هخامنشی به همه دولتمردان دنیای باستان اندرز داده بود. سوگمندانه نظام های سیاسی قرن بیست ویکم در حالی که از دموکراسی وحقوق شهروند گزافه گویی میکنند، اما در عمل بالای خون واجساد برهنه پایان ومظلومان گام میگذارند وبه رهزنی ذهنیت اجتماع خود فریبی میکنند.
کوروش کبیر اعلامیه بزرگ جهانی حقوق بشر را در(۲۵۰۰) سال پیش از این تصویب کرد، که در سرتاسر تاریخ جامعه مدنی وسیاسی عصر باستان نقش مهمی را در به رسمیت شناختن حق بشری انسان ها بدوش داشته است، این خلاقیت سیاسی کوروش بزرگ یک کشف بزرگ ویک نبوغ سیاسی را نشان می دهد. کوروش به همه گروههای انسانی و پیروان مذاهب گوناگون در قلمروامپراتوری خود اجازه داده بودکه هرکدام مراسم دینی خود را حفظ و انکشاف دهند، و این کارکرد او تفاوت نمایانی با عملکرد مستبدانه آشوریان میان رودان وفرعونیان مصرداشت. در کتیبه‌های کهن، در منشور “پارسوماش” عمق درک کوروش از عدالت حکومت ها و نقش واهمیت مردم در پایداری دولت وبرخورداری انسان از حق طبیعیش از زبان کوروش کبیر را چنین می خوانیم:

“بگذارید هرکسی به آیین خویش باشد، زنان را گرامی بدارید وفرودستان را دریابید، وهرکس به گویش قبیله خود سخن بگوید، آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید، گسستن زنجیرها آرزوی من است، رهایی برده گان وعزت بزرگان آرزوی من است، شکوه شب وحرمت خورشید را گرامی می دارم، پس تا هست شب‌های تان به شادی وروز‌هایتان راز دار رهایی باد. این فرمان من است، این واژه‌ها وصیت من است. آنکه آدمی را از ماوای خویش براند، خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شد. تا هست هوادار دانایی وتندرستی باشید. من چنین پنداشته، چنین گفته وچنین خواسته ام.فرمانروایی که همدل مردمان خویش نباشد، سیه روزتر از همیشه سرنگون خواهد شد. پس از قول من بگوئید، به جباران این جهان بگوئید که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای نخواهند برد. هشدارتان می دهم، اوکه به کشتن آزادی می آید، هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد، بخشوده نخواهد شد وبزرگ نخواهد شد. بی عاقبت اوکه بر پریشانی مردمان حکومت کند بی فردا و اوکه بر درمانده گان حکومت کند. شهریاری که نداند شب مردمانش چگونه به صبح میرسد گورکن گمنامی است، که دل به دفن دانایی بسته است. ما از کمین گاه اهریمنان خواهیم گذشت، ما ظالمان زمین را در هم خواهیم شکست، ما زندگی را ستایش خواهیم کرد، آزادی را وعدالت را ستایش خواهیم کرد، ما ظالمان زمین را درهم خواهیم شکست.”

این نسخهء عمیق، نمونه ای از والایی‌ اندیشهء کوروش و درایت آریاییان در قبال رعایت حق مدنی انسان، حقوق و وجایب متقابل حکومت و شهروندان وتعدد پذیری اجتماعی وسیاسی در قبال مردم، مذاهب وگروه‌های اجتماعی است، که الگوی جالبی برای حکومت کننده گان حتی در زمانه ماست.

دکتور صاحبنظر مرادی