تاجیکان غزنی در آواره گی و بی خانمانی
گزارش از : آذرخش غزنی.
پروسهء غصب زمین ها وجایدادهای تاجیکان غزنی از زمان ظاهرشاه شروع شده بود که شهرنو غزنی را بالای مناطق باستانی و زراعتی مردم تاجیک با زور اعمار کرد.
امروز که به اثر حادثه های پی در پی سالهای اخیر و ضربه های دشمنان خیلی از سران و سنگرداران تاجیک از میان رفتند مناطق تاجیک نشین غزنی در دام دسیسه های قبیله پرستان افغان گرفتار میباشند.
مناطق تاجیک نشین شهر ودهات غزنی بیش از هفتاد قریه میباشند. در این مناطق همین که شام می شود، طالب های پشتون میایند و بالای هرخانواده تاجیک از پنج تا بیست نفر نان حواله میکنند. بعد از خوردن نان ونمک مردم، میروند و از بین همین قریه های تاجیکان بالای مواضع دولتی چند فیر میکنند و میگریزند. آنگاه به بهانه سرکوب طالبان عساکر پشتون از سوی دولت می آیند و قریه های تاجیکان را باتوپ های دی سی و ثقیله تا صبح زیر آتش میگیرند و باعث تلفات مردم کودکان ، زنان و مردان بیگناه تاجیک می شوند.

وقتی مردم تاجیک این وضع را می بینند و برای رفع آن هیچ چاره دیگری نمی یابند، برای نجات از مرگ، دهکده ها و مناطق خود را رها می کنند و همه به شهر غزنی مهاجر میشوند. هزاران هزار نفر تاجیک همین اکنون از قریه های اطراف به داخل شهر غزنی و شهر کابل آواره هستند.
این تاجیکان آواره که اکثریت شان مردم زمیندار ومالدار استند ونفقه خودرا از زمین بدست میآوردند، این سالها حاصلات خود را نبرداشته اند و در شهر غزنی و شهر کابل درخانه های کرایی بدون کدام عاید و مدرک وکمک، به بسیار سختی و بدبختی زندگی خویش را سپری میکنند.
ازطرف دیگر مناطق خالی شده ای تاجیکان میدان تاخت و تاز پشتونهای ارگی وگرگی شده است. این وضع، باعث شده است که قیمت خرید وفروش زمین بشدت پایین بیاید.
از آنجاییکه تاجیک های آواره شده هیچ عاید دیگری برای پیشبرد حیات خویش ندارند، ناگزیر می شوند که زمین و جایداد خود را به نرخ بسیار ارزان به فروش رسانند و از پول آن زنده گی خود و خانواده خویش را به پیش برند.
روشن است که در چنین شرایطی غیر از همان پشتونهای مافیایی دیگر کسی حاضر نمی شود که زمین و خانه کسی را خریداری کند.
سه سال پیش وقتی که شهر غزنی به دست طالبان سقوط کرد، تا همین امروز ، قیمت زمین و خانه خیلی پایین آمده است و از این موقع پشتونهای کتواز ، پکتیا، پکتیکا و وردگ بهره میگیرند و زمین ها و جایداد های تاجیکان را به کمتر از نصف قیمت تصاحب می کنند.
دهکده های که زیر فشار پاکسازی قومی قرار دارند ، رباط، رامک،تاسن، تینفر،لغوات پجک، آرزو، شالیز، منگور،
قرباغی، نانی، قلاغچ و زیوج مباشند.
وضع تاجیکان غزنی بیش از حد تصور خراب است. اگر این حالت ادامه داشته باشد و تا چند سال دیگر تاجیکان در غزنی به یک اقلیت بسیار بسیار کوچک تبدیل خواهند شد و شاید نشانی از آنان باقی نخواهد ماند.
این همه بدبختی های که بالای تاجیکان در هر سمت و در هر منطقه می آید، نتیجه بی تفاوتی ، بی توجهی، بی خبری و بی ارتباطی خود تاجیکان میباشد. تاجیک ها، در هر ولایتی که هستند از حال و احوال تاجیکهای ولایت دیگر خبر ندارند و نسبت به وضع و سرنوشت آنان احساس مسوولیت و همتباری ندارند.
امید که تاجیکان در سراسر خراسان / افغانستان بیدار گردند، از حال همدیگر با خبر شوند و در جهت همبستگی تاجیکان مبارزه کنند.