امید های پس از 2014 بیشتر از ناامیدی هایش است

هر روز از خواب بلند می‌شوی، شبیه دیگر شهروندان جهان لباس می‌پوشی. صبحانه‌ می‌خوری، زن و کودکت را به موتر حامل شان می‌رسانی و خودت راه می‌افتی.

خیابان‌های کابل زیر چرخ موترها/ماشین های آخرین مُدِل، زوزه می‌کشند و رنگ‌ براق موتر‌ها خرابی‌ جاده ها را می‌پوشاند.