نامه به استاد مؤمن قناعت از دکتر صفر عبدالله

یادداشت تاجیک میدیا : از همه عزیزانی که به فرهنگ ، ادبیات و زبان پارسی دلبستگی دارند و میخواهند دشواری های فرا راه این زبان را در تاجیکستان بدانند ، حتمن این نوشتار بسیار سودمند را بخوانند . جناب دکتر صفر عبدالله که یکی از دانشمندان نامدار تاجیک می باشند به نکته های مهم در این نامه اشاره کرده اند . این نبشته توسط استاد "نسیب جان امانی" و " درویش دریادلی " از خط سیریلیک به خط پارسی برگردان شده است .

درود استاد گرانمایه، مؤمن قناعت
استاد عزیز، چون ما و شما یک دیگر را حداقل بیش از سی، سی و پنج سال می شناسیم و در این مدت روابط برادرانه و دوستانه داشته ایم و از دور و نزدیک همیشه جویای حال یکدیگر بوده ایم و مدت هایی بوده است که روز ها و مدتی ماه ها را با هم و در صحبت های بسیار جالب معنوی و عاطفی سپری کرده ایم، دلم دوباره به هوای آن صحبت ها پر پر کرد .
و هم اکنون شما، استاد گرانمایه، که من به وجود مبارک تان افتخار می کنم در آستانۀ هشتاد سالگی قرار دارید ، دلم می خواهد، با هم صحبتی داشته باشیم آشکار  و حرف هایی را هم که بارها رد و بدل کرده ایم دو باره به یاد بیاوریم ، که به نحوی به خود آمدن و احیا شدن است، همچنین از فراز و فرود فرهنگ و ادب ما در این مدت تبادل نظر کنیم .
در این سال ها آنچه از سر ما گذشت و از سر کشور عزیز ما، بی تردید از دل ما نیز گذشته است و زخم ناسورش تا هستیم ما را همراهی خواهد کرد . . . به هر حال، خدایا شکر که شما در میهن عزیز ما هستید، وا اسفا که استاد لایق که تا زنده بود، در حضور و غیاب از شما با محبت یاد می کرد و در کتاب "فریاد بی فریاد رس" اش درد میهن را بهتر و برجسته تر از دیگران توانست بگوید ، دیگر امکان برداشتن جام مبارکبادی را در زاد روز استادش ندارد  و زخم در دلهای ما گذاشت و رفت. شما و استاد لایق در یک روز زاده شده بودید، آیا این امر تصادفی بیش نیست؟! من فکر می کنم هیچ چیز تصادفی نیست!  و استاد بازار صابر که آن سال ها یکی از مایه های افتخار ما و سرمایه های گران بهای این آب و گل بود ، سال هاست در غربت به سر می برد و با دلایلی برای ما مشکوک در سال های اخیر حرف های ضد و نقیض می زند و گاهی حرف های پیش پا افتادۀ سیاسی گونه را به صورت شعارهای منظوم  به عنوان شعر پیشکش می کند .  . .