در 265 سالی که از حاکمیت مطلقۀ پشتونی در اوغان ستان می گذرد ، از همه شاهان و امیرانی که یکی به دنبال دیگر آمدند ، تنها امیر " امان الله خان " را می توان اندکی بهتر از دیگران دانست . به خاطری که یک انسان ترقی خواه بود و می خواست یک کشور پیشرفته و مدرن به مفهوم همان روزی اش داشته باشد . اما مثل همه شاهان پشتون پیش از خودش ، هوشیاری ، کفایت و شایسته گی ادارۀ یک کشور را نداشت . درک او از پیشرفت و ترقی نیز ، یک درک اشرافی ، سطحی ، انزوایی و بلند پروازانه بود که با وضعیت واقعی جامعه از هیچ نگاه سازگاری نداشت . همان بود که کارش به جایی نرسید و به سرنوشت دردناکی گرفتار شد .
دوستداران شاه امان الله ، برای آنکه او را بهترین شاه جهان ، نشان دهند ، تومار های درازی را با ذکر خدمات وی سیاه می کنند ، برایش لقب های " غازی " و " محصل استقلال اوغانستان " را می دهند و در مقدس سازی وی تا حدی پیش رفته اند که اگر کسی بگوید بالای چشم امان الله خان ابرو بود ، حکم قتل اش را صادر می کنند . در حالی که شاه امان الله ، هیچ خدمتی به آن صورت ، به مردم بینوای ما نکرد و اشتباهاتش خیلی زیاد تر بودند از چند خوبی نسبی که داشت .
Register to read more...We have 21 guests and no members online