ابراهیم صدرالدین ، در این یادداشت کوتاه به یک پرسش بسیار مهم میکوشد پاسخ بدهید: آیا دلبستگی ما تاجیکان به شعر و شاعری باعث پسماندگی ما شده است؟ کسانی این اندیشه را تبلیغ می کنند که چون ما تاجیکان و پارسی زبانان به شعر و شاعری بیشتر از هر چیز دیگر دلبستگی داریم ، از کاروان پیشرفت های بشری پس مانده ایم . این نبشته به همین جستار پرادخته است.

کتاب تاریخ « تاجیکان» باباجان غفوروف ، یکی از ارزشمند ترین کتابهای است که در باره تاجیکان نگارش یافته است. زنده یاد پروفیسور غفوروف سالیان زیادی را صرف پژوهش و نوشتن این کتاب نمود. با وصف خرده گیری های که بر این کتاب کرده اند، کتاب موصوف از جایگاه بلندی در ساحت علمی و اکادمیک برخوردار می باشد. رونمایی این کتاب در ولایت بدخشان یک کار خجسته و نیک است.

کانون پاسدارن فرهنگ تاجیک، یکی از نهاد های فعال تاجیکان است که اعضایش در کشورهای مختلف جهان به سر می برند. این کانون با بهترین برنامه و روشن ترین هدف های تاجیکانه فعالیت دارد. برگزاری نشست های تاجیکانه یکی از کار های مهم این نهاد جهانی میباشد.

خواندن این اثر را نیز به علاقمندان مسایل تاریخ تاجیکان و تاریخ تاجیکستان پیشنهاد می کنیم. این کتاب را در ایران و افغانستان و تاجیکستان میتوانید از کتابفروشی ها به دست آورید.

کتابی که خواندنش برای تاجیکان ضروری می باشد. یک کتاب سرشار از معلومات در باره تاجیکان و به ویژه تاجیکان فرارودان. علاقمندان تاریخ تاجیکان، پژوهشگران ، باید این کتاب را بخوانند.

در این کتاب آقای میرزا شکور زاده چند نوشتار را گرد آورده است. کسانی که به تاریخ و مسایل تاجیکان و ایرانیان دلبستگی دارند خواندن این کتاب برای شان خالی از دلچسپی نخواهد بود.