سخنی کوتاه در حاشیهء نبشته یی از یک دوست
نبشته از : عبدالفیاض مهر آیین.

خراسانی بزرگوار!درود به شما

با اصل گپ تان که دربرابر جعل نمیشود توسط جهل پیکارکرد، موفقم؛اما پیرامون تاریخ زبان دری باید عرض کنم با همه نزدیکی فارسی میانه با زبان دری دو زبان موازی بوده،ایرانیان در حال حاضر برای قبولانیدن مجعولات متناقض شان در مورد تاریخ زبان دری میکوشند دری را فارسی نو معرفی کنند که گویا ادامهء زبان فارسی میانه یا پهلوی ساسانی است. در تاریخ اقای دکترمحسن ابوالقاسمی از همان صفحه و بخش نخست تناقص گویی شروع میشود متعاقبن به عمد نام بلخ که به گواهی اوستا و همه منابع اولین پایتخت آریاییان و آریانا است گرفته نمیشود شاهنامه که سند ارجمند تاریخی آریانا و ایران باستان است افسانه خوانده میشود چنین افاده میشود که گویابرای سامانیان زبان دری یک زبان بیگانه بوده که به آن تمایل پیدا کرده و رسمی ساخته اند…. کتب تاریخی و آیینی ایران بدون نقد دقیق نباید به خورد جوانان ما داده شود ورنه بسیاری از جوانان ما با افتادن در دام پان ایرانیزم منحط قربانی امیال شوم همسایگانی خواهند شد که هرگز خیرخواه ما نبوده و نیستند و ما از نزدیکی با انان فقط خسرالدنیا و آلاخره خواهیم شد…….

می آییم سر اصل گپ:

کتیبه های سرخ کوتل بغلان،توچی وزیرستان،و تازه گی ها کتیبهء رباتک سمنگان مکشوف در سال ۱۹۹۲گواه ان است که زبان دری در عرض زبان پهلوی ساسانی وجود داشته است و اصلن ادامهء پهلوی ساسانی نیست پهلوی ساسانی و فارسی نام زبانی است که رباعیات بابا طاهرعریان سروده شده است و دری غزلهای حافظ!دری زبان آری یا آریا است.

با تمام احترامی که به محققان ایرانی به شمول مرحوم دکتر پرویز ناتل خانلری دارم و از آنها کم و بیش آموخته ام اما هیچکدام شان را عاری از شایبهء تعصب نیافتم بناءن آثار آن بزرگواران وحی منزل ونقد ناپذیر نیست
اینهم پاسخ من به یک دوست عزیزم:

نصیر آریایی عزیز
دری زیباترین،کهنترین،غنامندترین زبان و نام است دری در آریانا پدید آمد نام ان بربنیاد کتیبهء رباتک سمنگان که در سال ۱۹۹۲کشف و بعداً در آلمان خوانده و ترجمه شد زبان آریا است دری پس از قرن دوم هجری به طرف فارس گسترش یافت بنابراین فارسی نوین زادهء دری است اما ایران میخواهد همه افتخارات آریانا زمین را در انحصار خود داشته باشد بناءن این زبان را میکوشد منحصر به نام فارسی که برگرفته از نام یک استان ایران است بسازد حال انکه هزارسال پیش حکیم ناصرخسرو بلخی میگوید:
من آنم که در پای خوکان نریزم
مر این قیمتی در لفظ«دری» را

یا خود حافظ شیرازی در شیراز مرکز استان فارس میگوید:

ز شعر دلکش حافظ کسی شود آگه
که لطف طبع و سخن گفتن «دری» داند

در اینکه دری،تاجیکی و فارسی امروز نامهای یک زبان با گویشهای کم و بیش متفاوت اند شکی نیست اما در اینهم شکی نیست که پدید آورندگان و گوینده گان اولیه ء این زبان تاجیکان یا همان آریاییان بومی اریانا و فرارودان بوده اند بناءن تاجیکی نام اصلی ملی این زبان است همانند انگلیسی برای انگلیسها،آلمانی برای آلمانها،عربی برای عربها و،،،
فارسها به دلیل شباهت ها و قرابت های زبانی و فرهنگی زیاد و همگونی تباری و نژادی با تاجیکها پس از قرن سوم هجری زبان فخیم و ادبی دری را از آریانای شرقی به سرعت فرا گرفتند و بزرگانی چون سعدی،حافظ،مولانا عبید زاکانی،و… دیگران را به ادبیات دری ارمغان آوردند و اقوام همسایه که میان فارسی میانه و دری تفاوت کم میدیدند این زبان را هم فارسی نامیدند و فارسها برای تفکیک آن با زبان بومی شان-پهلوی ساسانی=فارسی میانه-ان را فارسی دری گفتند
محققان ایرانی که فوق العاده متعصب استند همیشه میکوشند همه افتخارات و داشته های آریانای بزرگ و ملل دیگر را به نام ایرانی به حساب جغرافیای سیاسی کنونی خود واریز کنند اما وقتی اعتراض شود باز میگویند منظور شان ایران کهن است . این وضعیت برای تاجیکان و اقوام آریایی دیگر قابل قبول نیست بناءن ما ترجیح میدهیم کشورمان آریانا باشد زیرا آریانا نامی کهنتر از ایران است و این برای فاشیستهای ایرانی امروز یک کابوس است
بناءن آنان تلاش دارند به خورد مردم ما واژهء خراسان را بدهند که کوچکتر و متأخرتر از ایران و نیز نام دو استان ایران است گویا ما استان سوم خراسان ایران استیم که زبان ما ن را هم از استان فارس ایران به عاریت گرفته ایم چه دلاور است دزدی که به کف چراغ دارد
کشف کتیبه های سرخ کوتل بغلان و توچی وزیرستان قبلن بحث موجودیت زبان دری را در عرض پهلوی ساسانی تأیید کرده بود که زبان شناسان نامهای باختری و تخاری را برآن گذاشته بودند اما سنگ نبشتهء رباتک سمنگان که در دههء نود سدهء بیستم میلادی کشف شد ، در آلمان خوانده شد و پروفیسور جیلانی داوری دانشمند افغانستانی مقیم آلمان پیرامون آن در تاجیکستان و افغانستان سیمینار هایی هم داد چند واقعیت نامکشوف را آشکار ساخت:
۱-نام زبان دری که کوشانیان و کنشکای بزرگ بدان سخن میگفت در ان عصر زبان آریا و آری بوده و همین «آری »باگرفتن« د»
تشخیص «دری» شده است.
۲-کوشانی ها و کنشکای بزرگ بر آریایی بودن خود تاکید کرده اند
۳-نام پدر کنشکای بزرگ که تا آن زمان نامعلوم بود معلوم شد به نام «ویمه تکتو»

یک نکته یادم رفت که بگویم ایرانیان واقعبین و اگاه از تاریخ واقعی ملت شان خود را تاجیک و تاجیک را ایرانی اصیل یا آریایی اصیل میدانند.
سعدی رح خود را تاجیک گفته است:
نزد کی بریم از تو فریاد
ترک تو بریخت خون تاجیک

با درود

( یادداشت تاجیک میدیا: این نبشته از برگه رخنامه آقای مهرآیین برگرفته شده است. در اصل یک پیام شخصی است ، اما به خاطر نکات مهم و قابل بحثی که در این پیام گنجیده است، شایسته دانستیم که در تاجیک میدیا نشرش کنیم. )