کانون فرامرزی همیاری پارسی زبانان یک نهاد فرهنگی بزرگ از پارسی زبانان کشور های مختلف می باشد. برای بزرگداشت از روز جهانی زبان مادری نشست های با شکوهی را از چند سال به این سو برگزار می نماید . اینجا به پنجمین همایش گرامیداشت روز جهانی زبان مادری توجه شما را جلب می کنیم:

به ادامه نشر شعر های نغز همتباران که با روحیه تاجیکانه و نگاه بلند ایرانشهری سروده شده اند، اینک شعری از جناب ظفر « صوفی‌» روزنامه نگار نام آشنای تاجیکستانی را به نشر می رسانیم. این سردوه ای زیبای ظفر صوفی، بازتاب دهنده سخن دل هزاران هزارن تاجیک و ایرانی است. ما از این گونه نگرش و سخن آگاهی بخش و همدلی آفرین به گرمی استقبال می کنیم . به آقای ظفرصوفی پیروزی و سر افرازی میخواهیم. این شعر شان واقعا عالی است. بخوانید:

عبدالفیاض مهرآیین، یکی از نخبگان و فعالان فرهنگی افغانستان می باشد. در این یادداشت بسیار کوتاه آقای مهرآیین مخالفت خود را با «فارسی» خواندن زبان ما به روشنی بیان کرده است. بخوانید:

در افغانستان ، به خاطر سیاست های فاشیستی پشتونی، سالهاست تلاش صورت می گیرد که زبان پارسی را به شیوه های گوناگون ضربه زنند و میان فارسی زبانان به بهانه ها و نام های مختلف تفرقه و جدایی اندازند. افزون بر اینکه میگویند فارسی و دری دو زبان جداگانه و بیگانه اند، گاهی این غایله را چاق می سازند که نام اصلی زبان ما « دری » است نه « فارسی ». بعضی ها هم میگویند که فارسی اصل است و نام زبان است و دری صفت زبان فارسی است و یا اینکه فارسی اصل زبان است و دری یکی از لهجه های زبان فارسی می باشد. در این یادداشت به همین جستار بسیار کوتاه درنگ شده است. بخوانید:

ما گردانندگان پایگاه تاجیک میدیا، دلبستگان میهن بزرگ فرهنگی گستره زبان پارسی هستیم. به ادبیاتی که این اندیشه را و این احساس فرامرزی را بیان کند بسیار ارزش می دهیم. میخواهیم این نگرش نهادینه شود، میخواهیم این اندیشه همگانی گردد. از همین رو، چنین رویکردی در شعر و ادبیات برای ما بسیار مهم و ارزشمند میباشد. در خراسان/ افغانستان در میان جوانان امروزی، این نگاه تازه دارد خلق می شود و جایگاه شایسته خویش را می یابد. در این یادداشت از یک شاعر جوان امروزی که در این عرصه پیشگام است نام می بریم و نمونه شعرش را به شما خوانندگان گرامی پیشکش می کنیم. بخوانید:

در باره « تاجیک» و «ایرانی»، در باره یکی بودن و نبودن شان، سخن ها بسیار گفته اند. در این نبشته خیلی کوتاه، از کتاب تازه انتشار یافته پروفیسور ریچارد فولتز ( تاریخ تاجیکان : ایرانیان شرقی) ، چند سطری نقل شده است که در مورد واژه «تاجیک» و پیوند آن با « پارسی» و « ایرانی» روشنی می اندازد. لطفن بخوانید:

در افغانستان مسایل قومی، زبانی و فرهنگی هیچگاهی به این حد حساس و شدید و قوی نبوده است که امروز میباشد. به ویژه رویارویی پارسی زبانان افغانستان با فاشیزم فرهنگی افغانی / پشتونی ، این روزها به اوج غیر قابل تصوری رسیده است. در چنین یک وضعیت حساس و شکننده، آوازه و شایعه ای در رسانه های اجتماعی دامن زده می شود که دولت ایران میخواهد در دانشگاه کابل یک تعمیر آباد کند برای « زبان و ادبیات دری» . این مساله اعتراض شدید پارسی زبانان افغانستان را بر انگیخته است. گزارش را بخوانید:

ابراهیم صدرالدین ، در این یادداشت کوتاه به یک پرسش بسیار مهم میکوشد پاسخ بدهید: آیا دلبستگی ما تاجیکان به شعر و شاعری باعث پسماندگی ما شده است؟ کسانی این اندیشه را تبلیغ می کنند که چون ما تاجیکان و پارسی زبانان به شعر و شاعری بیشتر از هر چیز دیگر دلبستگی داریم ، از کاروان پیشرفت های بشری پس مانده ایم . این نبشته به همین جستار پرادخته است.