چنین زبانی که هم آبروی خاک بوده است، هم آبروی دین بوده است و هم آبروی خلق، زبان پشتو را در برابر چنین یک زبان قرار میدهند و مقایسه می کنند و میخواهند این زبان را با تمام این شاخصه ها و این خوبی ها و شکوه و شوکت آن از بین ببرند و یک زبان قبیله یی، زبان در حال مرگ، زبانی که هیچ مقامی در هیچ عرصه ای ندارد، به جایش بگذارند! آیا شما از این کرده فکر و نیت و نقشه وحشتناک و جاهلانه و غیر انسانی می توانید پیدا کنید؟!

دوکتور حسین یمین یکی از دانشمندان عرصه زبان و ادبیات پارسی دری است . نبشته ها وگفتگو های دیگری نیز از ایشان در این زمینه موجود میباشند. برای آشنایی با دیدگاه دوکتور یمین این کتاب را در دسترس شما خوانندگان گرامی قرار میدهیم.

عبدالفیاض مهرآیین، یکی از نخبگان و فعالان فرهنگی افغانستان می باشد. در این یادداشت بسیار کوتاه آقای مهرآیین مخالفت خود را با «فارسی» خواندن زبان ما به روشنی بیان کرده است. بخوانید:

در افغانستان ، به خاطر سیاست های فاشیستی پشتونی، سالهاست تلاش صورت می گیرد که زبان پارسی را به شیوه های گوناگون ضربه زنند و میان فارسی زبانان به بهانه ها و نام های مختلف تفرقه و جدایی اندازند. افزون بر اینکه میگویند فارسی و دری دو زبان جداگانه و بیگانه اند، گاهی این غایله را چاق می سازند که نام اصلی زبان ما « دری » است نه « فارسی ». بعضی ها هم میگویند که فارسی اصل است و نام زبان است و دری صفت زبان فارسی است و یا اینکه فارسی اصل زبان است و دری یکی از لهجه های زبان فارسی می باشد. در این یادداشت به همین جستار بسیار کوتاه درنگ شده است. بخوانید:

میرزا شکورزاده ، پژوهشگر و نویسنده نامدار تاجیک ، مولف کتاب « تاجیکان در مسیر تاریخ»، در این نوشتار کوتاه نظر حضرت سعدی شیرازی (رح ) و دیگر عارفان پارسی زبان را در باره ترک و تاجیک بررسی کرده است. خواندن این مقاله را برای شما خوانندگان گرامی پیشنهاد می کنیم :

برای ما گردانندگان پایگاه تاجیک میدیا، که همه احساس و فکر و اندیشه ما به نام گرامی «تاجیک» پیوند خورده است، زیباترین سخن همانست که در باره تاجیکان و ارزشها و زبان و فرهنگ والای شان باشد. بر همین معیار ، این را به مثابه یکی از بهترین سروده های تاجیکانه سال ۲۰۱۹ برگزیدیم . بخوانید:

نجم کاویانی کتاب « سرگذشت زبان فارسی در صد سال پسین در افغانستان و تاجیکستان » را نوشته است. یک اثر پژوهشی که خواندنش را به دوستان پیشنهاد می کنیم . این کتاب در کابل رونمایی شد. اینک گزارش کوتاهی از محفل رونمایی این کتاب به شما عزیزان پیشکش می شود. بخوانید:

در باره « تاجیک» و «ایرانی»، در باره یکی بودن و نبودن شان، سخن ها بسیار گفته اند. در این نبشته خیلی کوتاه، از کتاب تازه انتشار یافته پروفیسور ریچارد فولتز ( تاریخ تاجیکان : ایرانیان شرقی) ، چند سطری نقل شده است که در مورد واژه «تاجیک» و پیوند آن با « پارسی» و « ایرانی» روشنی می اندازد. لطفن بخوانید:

در افغانستان مسایل قومی، زبانی و فرهنگی هیچگاهی به این حد حساس و شدید و قوی نبوده است که امروز میباشد. به ویژه رویارویی پارسی زبانان افغانستان با فاشیزم فرهنگی افغانی / پشتونی ، این روزها به اوج غیر قابل تصوری رسیده است. در چنین یک وضعیت حساس و شکننده، آوازه و شایعه ای در رسانه های اجتماعی دامن زده می شود که دولت ایران میخواهد در دانشگاه کابل یک تعمیر آباد کند برای « زبان و ادبیات دری» . این مساله اعتراض شدید پارسی زبانان افغانستان را بر انگیخته است. گزارش را بخوانید:

ابراهیم صدرالدین ، در این یادداشت کوتاه به یک پرسش بسیار مهم میکوشد پاسخ بدهید: آیا دلبستگی ما تاجیکان به شعر و شاعری باعث پسماندگی ما شده است؟ کسانی این اندیشه را تبلیغ می کنند که چون ما تاجیکان و پارسی زبانان به شعر و شاعری بیشتر از هر چیز دیگر دلبستگی داریم ، از کاروان پیشرفت های بشری پس مانده ایم . این نبشته به همین جستار پرادخته است.